Bilmem anlatabildim mi?

 Doğruya doğru son bir 10 gündür kendimizde değiliz. E blog bile açtık  daha ne olsun. Uzatmadan direk konuya gireyim. Bu kendimizde olmadığımız dönem olarak tabir ettiğimiz süreçte yolda Gasia ile karşılaştım. Meğersem o da kendinde değilmiş. Beni de yalnız bırakmak istememiş.

Dün gece o beni yalnız bırakmak istemediği gecelerden biriydi.  saat 10 suları geldi. Gelene kadar öldüm bittim yalnız evdeki boşluktan. Sürekli doldurmaya çabalıyorum ama sırf bunun uğruna insanları sıkmaktan da korkmuyorum değil.

Ama konu Gasia olunca  böyle bir derdim yok hiçbir zaman. Oturur dinler, yorumunu yapar geçer. Bütün gece birkaç kez daha değinir konuya ve uyulur. Onla beraber uyuyorsan sabah hafif bir hangover havasını yaşamayı göz alacan dostum. O ağzındaki garip tadı, o başındaki hafif ağrıyı göze alacan. İşte bunlar hep yoldan çıkık ergen hareketler. 

Sorun yok birkaç gün de bizden olgunlar bizimle dalga geçsin ergen diye. Salya sümük oraya buraya kusmuyoruz duygularımızı en azından. Düzgün cümlelerle ve en azından -de 'yi -da'yı düzgün ayırarak bir paragraf yazabiliyoruz. 

Long story short, dün hayatımda Kos'tan sonra ilk defa birkaç saniyeliğine birkaç saniyeliğine,müzikle-dansla elimde içkimle 'trans' diye tanımladığımız o mutluluğu tattım. Bunu şu şarkı olmasa yapamazdım.. Bir ara bu yazı kurtaracak hiç şarkı yapmayacaklar sandım. Ne olur bıkayım artık yaa.. ne olur artık...